وجود و سطوح این پلی فنول ها در عسل طبیعی تبریز بسته به منبع گل، شرایط اقلیمی و جغرافیایی می تواند متفاوت باشد.
برخی از ترکیبات فعال زیستی، از جمله گالانگین، کوئرستین، کامفرول، لوتئولین و ایزورامنتین در همه انواع عسل وجود دارند در حالی که نارینژنین و هسپرتین تنها در انواع خاصی یافت می شوند.
به طور کلی، بیشترین ترکیبات فنلی و فلاونوئیدی موجود در عسل شامل اسید گالیک، اسید سیرینگیک، اسید الاژیک، اسید بنزوئیک، اسید سینامیک، اسید کلروژنیک، اسید کافئیک، ایزورامنتین، اسیدهای فرولیک، میریستین، کریزین، اسید کوماریک، آپیژنین، کوئرس است. کامفرول، هسپرتین، گالانژین، کاتچین، لوتئولین و نارینژنین.
ترکیبات عسل دارای اثرات آنتی اکسیدانی، ضد میکروبی، ضد التهابی، ضد تکثیر، ضد سرطانی و ضد متاستاتیک گزارش شده است.
فعالیت آنتی اکسیدانی عوامل اکسید کننده مانند اکسیژن در جلوگیری از آسیب نقش دارند به عنوان یک آنتی اکسیدان که در غذاها و بدن انسان شناسایی می شود.
اگرچه، عملکرد آنتی اکسیدان های طبیعی در بدن انسان به طور کامل درک نشده است، با این حال، تحقیقات نشان می دهد که عملکرد عسل طبیعی در بسیاری از فرآیندهای پیری و فرآیندی که ماده بسیار واکنش پذیر را از اکسیژن هدایت می کند، رادیکال های آزاد و گونه های اکسیژن فعال (ROS) را نشان می دهد.
در طول متابولیسم ایجاد می شود. این مواد با لیپیدها و اجزای پروتئین موجود در غشای سلولی، آنزیم ها و همچنین DNA تعامل دارند. این واکنش های مخرب ممکن است منجر به بیماری های مختلفی شود.
خوشبختانه، آنتی اکسیدان ها رادیکال های آزاد را قبل از اینکه آسیبی وارد کنند، مهار می کنند. هر دو ماده آنزیمی و غیر آنزیمی در آنتی اکسیدان محافظ اعمال می شوند.
توانایی عسل برای خواص آنتی اکسیدانی مربوط به درخشندگی عسل است. بنابراین، عسل تیره تر دارای ارزش آنتی اکسیدانی بالاتری است.
نشان داده شده است که ترکیبات فنلی عامل اصلی فعالیت آنتی اکسیدانی عسل هستند، زیرا سطح فنلی با مقادیر فعالیت جذب رادیکال عسل مرتبط است.
بررسی های دیگر نشان داد که فعالیت آنتی اکسیدانی به ترکیب طیف گسترده ای از ترکیبات فعال موجود در عسل مربوط می شود، بنابراین عسل این توانایی را دارد که به عنوان یک آنتی اکسیدان رژیمی عمل کند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.